De viering van Verre binding met De Niemanders Presents!
Samen met het COA, Arnhemse makers en cultuurinstellingen, sociale organisaties en de azc-bewoners maakt Ruimtekoers sinds oktober een cultuurprogramma voor vluchtelingen: Verre binding, voor alle Arnhemmers van hier en ver. Het werd gevierd met een optreden van De Niemanders Presents bij Café Bosch!

Verre binding
De avond wordt afgetrapt door Yosser en Florien van Ruimtekoers. Zij vertellen dat er de laatste maanden aan de Rijnkade en in Hotel Old Dutch in open studio’s enthousiast is gewerkt met verschillende vormen van creativiteit, cultuur en kunst, waaronder muziek. ‘En in december zijn we gaan programmeren in de stad en daar zijn jullie vanavond getuige van!’ aldus Florien.
Really geweldig!
Voordat het zover is, vraagt ze eerst Samira op het podium. Zij woont op een van de boten aan de Rijnoever en is onderdeel van de filmraad die in het kader van Verre binding in samenwerking met Focus is opgericht. ‘It’s really geweldig to be here. I enjoy it a lot to be a member of the committee. I did not dream of this, but it’s a dream come true!’ lacht ze. Vervolgens: ‘Connecting is really important. You need to know people really closely and then you may discover al lot in common.’ Haar woorden leveren dik applaus op, de stemming zit erin!

‘It’s really geweldig to be here. I did not dream of this, but it’s a dream come true!’
Samira
One family
Dan stapt Sylvana van De Niemanders het podium op. De Niemanders is een initiatief van Rocco Ostermann en Wout Kemkems. Zij maken sinds 2022 muziek met inwoners met een vluchtelingenachtergrond, zo ook in Arnhem. Begin dit jaar leverde dit een plaat op. Vanavond hoort het publiek, volgens Sylvana, een mix van Palestijnse, Syrische, Nederlandse en Molukse muziek. ‘I’m blessed to be part of De Niemanders. We are one family. Music makes us one family. Are you ready for De Niemanders?’ vraagt ze. En dan nog eens: ‘ARE YOU READY FOR DE NIEMANDERS?’

The man from Teheran
De eerste muzikale tonen zijn van Hamid en zijn mondharmonia: ‘The man from Teheran!’ roept Rocco. Hij speelt drie nummers. Het tweede is een oude Perzische klassieker waarvan hij een eigen versie maakte. ‘Het is een heel bekend liedje,’ vertelt een dansende Negin, die meedeed met Thuis in Immerloo. ‘Als ik dronken ben, ben ik dronken van jouw liefde, betekent het.’ Negin is niet de enige die meedeed met een Ruimtekoers-project. Het publiek is divers vanavond. Een snelle blik leert dat ook Route Malburgen en Project Plek zijn vertegenwoordigd.
Meedeinen
Ook de muziek loopt nogal uiteen. Na Hamid kondigt Sylvana Awn aan. De operazanger uit Damascus blaast de zaal omver met een half Arabische versie van I did it my way. Dewi staat aan de zijkant van het podium met haar ogen dicht te luisteren en te glimlachen. Er worden handen op harten gelegd en als het lied uit is, klinkt verrast uit vele kelen : wat mooi! Het wordt feest als Awn het Mexicaanse Cielito Lindo inzet en de hele zaal meezingt: ‘Ay ay ay ay!’

Kippenvel
Na een kort intermezzo waarin Khaled vertelt over Buddy to Buddy, een organisatie die nieuwkomers en Arnhemmers aan elkaar koppelt, zingen Sylvana en Dewi Valerie van Amy Winehouse en kondigen ze erna de achttienjarige Omar aan. Hij stapt wat verlegen het podium op, maar laat de oren van het publiek flapperen door zijn fantastische stem en wanneer hij uithaalt, barst het publiek spontaan uit in gejubel. ‘Toen ik Omar in Grave voor het eerst hoorde, moest mijn kippenvel er ’s avonds met een beitel afgeslagen worden,’ weet Rocco het gevoel van het publiek samen te vatten.

‘Toen ik Omar in Grave voor het eerst hoorde, moest mijn kippenvel er ’s avonds met een beitel afgeslagen worden.’
Rocco, de Niemanders
De zaal is los
Zelf heeft Rocco trouwens ook een indrukwekkende stem. Met veel gevoel en een warm, donker geluid zingt hij twee nummers en laat dan het podium aan Kaisr, die met zijn eerste nummer zelfs wat beweging in filmraadlid en technoliefhebber Shedadeh krijgt. De zaal is inmiddels los. Er staan nog twee uitsmijters op het programma die de avond vervolmaken en iedereen meekrijgen in het hetzelfde ritme. Awn zingt O sole mio en het publiek brult keihard mee. Als Omar dan nog Habibi inzet, gaat het dak er definitief af. Dit mag best de hele nacht duren. Gelukkig duikt Janai achter de draaitafels en blijft het nog een hele poos goed toeven op de dansvloer.