Textielstudio: Contact leg je met je handen en je hart
In de creatieve studio’s bij A Beautiful Mess werken Arnhemmers van hier en ver samen met Arnhemse makers aan mode, fotografie, film, muziek, schrijven en textiel. Een mooi voorbeeld is de Tapestry Studio op deze dinsdagmiddag, waar Feilin Han samen met deelnemers de wereld van de textielkunst verkent.
Verblijfsverjaardag
Feilin Han duikt samen met deelnemers in de wereld van de textielkunst. Mahsa komt uit Iran. ‘Ik heb net mijn verblijfsverjaardag gevierd, ik ben één jaar en twee dagen in Nederland’, vertelt ze. In Iran was ze modeontwerper met een eigen atelier. Ze is blij dat ze haar creativiteit weer kan aanspreken. ‘I have a passion for fashion’, zegt Mahsa. ‘Ik kom naar de Tapestry studio omdat het leuk en gezellig is, maar ook omdat ik nieuwsgierig ben. Hoe denken mensen over mode? Misschien ontdek ik wel een nieuwe werkplek. Als ik in mijn eentje binnen blijf zitten, gebeurt er niks.’
Koninklijke jurk
Wat blijkt? Naast haar is Fahim gaan zitten. Ook zij komt uit Iran én ook zij ontwerpt mode. Feilin tipt: ‘Fahim heeft de koning ontmoet, hij vond haar vlaggenjurk geweldig.’ Fahim vertelt dat ze eerder in het Overijsselse Nijverdal werd geplaatst. De koning bracht daar toen een bezoek aan The Colour Kitchen. Fahim had een speciale jurk ontworpen, gemaakt van Nederlandse vlaggen. Trots zegt ze: ‘Je kon er zes verschillende modellen van maken. Die heb ik allemaal laten zien, op een paspop. De koning vond ze prachtig. We hebben handen geschud en iedereen wilde toen een foto maken.’
Met pit
Fahim en Mahsa kletsen wat af terwijl ze samen naar ontwerpen voor een broche zoeken. Het wordt een halve avocado mét pit voor Fahim. Heel handig haakt ze precies wat ze voor ogen heeft en maakt het vast aan een speldje. ‘Tadaa’, lachend spelt ze ‘m op haar trui. Mahsa is bezig om een oogje met kralenwimpers te maken. ‘Mensen geloven in de beschermende kracht van het oog in de Arabische wereld. Ik geloof dat niet, ik maak gewoon graag mooie dingen.’ Shaheera uit Afghanistan zit naast Fahim en slaakt een bewonderende zucht voor het handwerk van Mahsa. Zelf helpt ze haar buurman Khaled met leren haken. Geduldig doet ze het steeds opnieuw weer voor. ‘Ik ga een sjaal maken’, verduidelijkt Khaled in het Engels. ‘Ik ben een beginnend expert.’ Iedereen schiet in de lach.
Flowergirl
Rana uit Syrië leert ook snel. Ze is er voor het eerst vandaag. Feilin leert haar haken. Ze kan soms in het Engels net niet zeggen wat ze wil, maar dan zegt ze het in het Arabisch en Khaled vertaalt het voor de groep. Ze haakt een paars bloemetje en Fahim zegt: ‘Met een paar van die bloemetjes, kun je een mooie haarspeld maken. Dan ben je onze flowergirl!’ De Egyptische Mai wil een truitje voor haar hond breien. ‘Feilin, help!’ Na een kwartier klinkt het: ‘Ik geef de hoop niet op, ergens halverwege 2025 ben ik wel klaar.’ Daarna zegt ze serieus dat het breien haar letterlijk iets om handen geeft: ‘Het geeft me een goed gevoel om met mijn handen bezig te zijn. Hiermee kan ik ook zelf verder gaan als ik even niks te doen heb.’
‘Mensen ontmoeten elkaar, er ontstaan gesprekken en daarin vinden ze vaak verbinding.’
Feilin
‘Bij activiteiten bouw je vriendschappen’
Fahim snapt het helemaal. Ze vertelt dat ze in haar eentje gaat malen in haar hoofd. ‘Op mijn kamer eet en slaap ik alleen, dan sla ik aan het piekeren. Het is zó belangrijk om iets te doen, vooral samen. Bij activiteiten ontmoet je anderen, bouw je contacten en vriendschappen op. Mijn zoon is ook hier, maar Rana bijvoorbeeld, is helemaal alleen. Met haar ga ik wel eens wandelen.’ Rana vertelt dat ze binnenkort naar Doetinchem moet, ook al is ze liever in Arnhem. Fahim herkent ook dat gevoel; ze is al heel vaak verhuisd. ‘Maar het is oké, het is wat het is.’
‘Het gaat om mensen die je weet te raken’
Feilin is tevreden over de middag. ‘Mensen ontmoeten elkaar, er ontstaan gesprekken en daarin vinden ze vaak verbinding. Gezelligheid is belangrijk. Ik neem allerlei materialen mee, zorg voor uitleg, maar laat het zoveel mogelijk aan de mensen zelf wat ze willen doen. Zo ontdekken ze dat ze van alles kunnen, (her)vinden hun talenten en het gevoel: ‘Hé, het lukt me!’ Het gaat niet om het eindresultaat, maar om het proces en om het samenzijn.’ Jenthe van Bureau Ruimtekoers is het hier helemaal mee eens en besluit: ‘De sfeer is knus en gemoedelijk, iedereen helpt en inspireert elkaar. Iets hoeft niet altijd groots opgezet te zijn of met veel mensen tegelijk; het gaat om er zijn voor elkaar. Om de mensen die je weet te raken.’