Op pad in de Stad: Aardappeleters uit alle landen

De Stadskeuken is een oase van rust. Zeven enthousiastelingen uit alle windstreken zijn bezig met de voorbereidingen voor het etentje van vanavond waar ruim dertig mensen zich voor hebben opgegeven. Op het menu staan gnocci, stamppot, patatas brava, curry en rösti. ‘Mensen denken vaak dat de aardappel typisch Nederlands is, maar dat is helemaal niet waar,’ vertelt Allon. ‘In veel landen is de aardappel populair. Elke cultuur heeft wel een aardappelgerecht.’

Koken en kletsen

Samira, Rasheed, Ceder, Waleed, Abdullah, Mahmut en Rouuda hebben elk een taak toebedeeld gekregen. Het is gemoedelijk in de keuken. Met geconcentreerde blikken wordt er gehakt, geroerd, gemengd, geschild en geproefd. En gekletst natuurlijk. ‘Samen koken is een mooie aanleiding om elkaar te ontmoeten,’ vindt Allon. ‘Sommigen praten over het eten, bij anderen gaat het ineens over hun oma of hun geboortestreek.’ Hij knikt met zijn hoofd in de richting van Rasheed en Ceder. ‘Daar gebeurt iets interessants.’

I am a potatoe, she is a potatoe

Rasheed en Ceder hebben zich toegelegd op het schillen van een onafzienbare berg aardappelen, maar zien er gelukkig de lol wel van in. ‘I am a potatoe, she is a potatoe,’ grapt Rasheed. Bovendien hebben de twee veel te bespreken. Rasheed komt uit Jemen, woont op een van de boten aan de Rijn en is bezig een boek te schrijven. ‘I like to see people from different backgrounds. Talking with them is really interesting. It enlightens my mind. Everyone has their own journey, I love to explore the hidden stories behind them,’ verklaart hij. Daar is eerstejaars Cultural Heritage Ceder het mee eens. ‘Er is vaak een te eenzijdig beeld van wat erfgoed is. Ik wil graag op zoek gaan naar verhalen die nog niet verteld zijn.’

This is integrating!

Iedereen in de keuken geniet van het geklets van Rasheed en Ceder. En van de lessen en tips van Allon. ‘It’s good to learn new things and I feel safe and comfortable in this kitchen, because it’s all vegetarian and I am a vegetarian,’ vertelt Samira, die ondertussen de bloemkoolroosjes bij de curry doet. ‘It’s cosy here and it’s feels like being at home with your family. This is integrating!’

Blije koks

Waleed staat met een grote glimlach in de pannen te roeren. Hij is kok in de Stadskeuken en vindt de kookworkshop zo gezellig dat hij besloten heeft te blijven en mee te doen. Ook zijn zoon Abdullah is achter het fornuis gedoken. ‘The potatoe is really interesting,’ vindt Waleed. ‘And it’s nice to work together.’ De Egyptische Rouuda houdt ook van koken. Vandaag legt ze zich toe op het maken van rösti, maar ook Egypte kent een aardappelgerecht dat ze graag weer eens zou maken. ‘It’s with chicken, potatoes and tomatoes.’ Mahmut uit Turkije vindt koken ‘an obligation, but a nice one. It’s an opportunity to get close to others. And it’s gives me extra pleasure to prepare something for people I don’t know.’

Saamhorigheid en smullen

Tegen zessen druppelen de eerste gasten binnen. Dewi van de Niemanders heeft vanmiddag een workshop gegeven en is door haar groepje meegenomen naar de Stadskeuken. ‘Heel tof, met dit soort dingen kweek je saamhorigheid,’ vindt ze. Een halfuurtje later zitten alle tafels vol en staat het buffet klaar met erachter alle trotse koks. Het duurt niet lang of iedereen zit te smullen. De gesprekken aan tafel gaan uiteraard over eten, maar springen algauw alle kanten op: van familie via muziek naar werk, kinderen en de liefde.

A strong and shiney ball

Khaled en Shedadeh uit Palestina en Mai uit Egypte hebben elkaar leren kennen op de boot. De drie vrienden zijn heel blij met Verre Binding. ‘Verre Binding is like a snowball. We watch it grow. Our side and the westside come together and we will all be one strong, shiney ball!’ lacht Khaled. ‘It’s perfect to make new connections,’ vindt ook Shedadeh. ‘The people I meet today on the table are living on a different boat and now we know each other and we can say hi to each other. And it’s also interesting to meet Dutch people and hear their stories. Someone was telling me that he was evicted from his house. So now I know we are not the only ones who have obstacles. That’s an eye opener. Because of the news it is easy to hate, for newcomers and Nederlanders. This kind of meeting helps to bring more understanding.’